ద్విపదభాగవతం - మధురకాండ : కంసుఁడు దుర్నిమిత్తములను జూచి బెగడుట
తనరార కాలోచితమ్ములుఁ దీర్చి
యనుపమ సుఖలీల నా రాత్రి యందు
నంత నంతయు విని యా భోజనృపతి
చింతించి బెగ్గలి చేష్టలు సడలి
దారుణంబైన వేదనఁ బొంది కంది
కూరుకుఁ గానకఁ గొందలంబంది
యద్దంపు నీడలో నా తతంబునను
నిద్దంబుగాఁ దన నీడఁ జూడఁగను
తలలు రెండై యుంట కానంబడుటయు
గలవెత నగ్నులు గానంగ బడుట
ఖరలులా యోష్ట్రాదికములును గనుట
యరుదార తల నూనెలంటుకొంచుంట
బిసములుఁ దినుచుంట ప్రీతిదాసనపు
కుసుమధామంబులఁ గొనధరించుటయు - 100
ధూళిలో రొంపిలోఁ ద్రొక్కిన యవుడు
కాలుమోపక పాదఖండమై యుంటఁ
చెవులు మూసిన యెడ సిందుఘోషంబుఁ
బ్రవిమలంబుగ వినఁ బడకుండుటయును
నివియాదిగాఁ బెక్కు లీక్షించి తనకు
యవసానకాల మౌనని యాత్మ నెఱిఁగి
పురపురఁ బ్రొక్కుఁ చుఁ బొగిలి లోగంది
మరణభయంబున మదిఁ దప్పెనంత;
నెట్టకేలకు వేగ నినుఁడు పూర్వాద్రి
దట్టుఁడై పొడతెంచెఁ దమ్ములిం పలర.